Serwis informacyjny
Miasta i Gminy Murowana Goślina

- Pamiętam, że tamtego dnia wstałem o godzinie 7.30. Miałem uśmiech od ucha do ucha z powodu występu. Byłem zarówno podekscytowany, jak i zestresowany.  Wiedziałem, że jest to ostatni występ w ramach Pro Sinfoniki, więc chciałem dać z siebie wszystko. Nie mogłem się doczekać, aż wyjdę na scenę, zagram, a później zatańczę. Dotarłem na miejsce spektaklu.
Gdy wszyscy widzowie zajęli swoje miejsca, zgasły wszystkie światła. Zostało tylko jedno, skierowane na panią Wisię (tak naprawdę ma na imię Jadwiga).
- Dajcie z siebie wszystko, bo ogląda was cała szkoła oraz komisja turnieju Pro Sinfoniki. Niech to będzie nasz najlepszy występ! Powodzenia! - powiedziała.
- Dziękujemy! – wszyscy na scenie i za kulisami odpowiedzieli chórem.
Przedstawienie zaczęło się. Póki co, wszystko szło jak po maśle, jednak każdy grający na fortepianie pomylił się przynajmniej jeden raz. Byłem przerażony. Bałem się, że gdy ja także usiądę do fortepianu, pomylę się lub zatrzymam w środku utworu. Nie chciałem zawieść pani Wisi, która tak bardzo we mnie wierzyła. Pomyślałem sobie: „Anton, weź się w garść!’’. Gdy nadeszła moja kolej, wyszedłem na scenę. Czułem na sobie wzrok wszystkich: uczniów, nauczycieli, pani Kasi oraz pani Wisi. Na całym ciele miałem gęsią skórkę. Gdy Maks, wcielający się w rolę Moniuszki, powiedział kwestię: „Edward Grieg? Coś kojarzę…”, zacząłem grać. To był niesamowity moment! Przez cały, czterostronny „Koncert Fortepianowy’’ (mimo ogromnego stresu), nie pomyliłem się ani razu. Zabawne jest to, że całego utworu nauczyłem się w niezwykle krótkim czasie, bo przez niecałe 2 miesiące, a był on moim najtrudniejszym spośród wszystkich, z którymi zetknąłem się przez 8 lat. Później przeszedłem kilka kroków pod mikrofony, gdzie ze swoją klasą zagrałem na „bum bum rurkach”, także dzieło Griega, jednak tym razem był to utwór pt. „W grocie Króla Gór”. Gdy wróciliśmy za kulisy, w pośpiechu pobiegłem przebrać się w strój do układu tanecznego „Bohemian Rhapsody”. Wszyscy czekali, aż przyjdę i będą mogli przywiązać do mojego pasa swoje odblaskowe sznury. Nasz układ także wyszedł świetnie! Przez cały czas patrzyłem na panią Kasię, która za każdym razem (nie mam pojęcia w jaki sposób) sprawia, że tańczę lepiej. Po ponownym zejściu do kulis, nasza rytmiczka powiedziała, że było cudownie. Tym razem, przebraliśmy się w stroje do Mazura z opery „Halka”. Był to także finałowy taniec całego spektaklu. Wszystko nam się udało. Usłyszałem ogromne oklaski, świsty oraz okrzyki. Ze szczęścia miałem łzy w oczach. Zostałem również wybrany, aby podziękować przez mikrofon nauczycielkom od rytmiki i pianina.
Tamtego dnia zrozumiałem, że warto dążyć do celu. Staje się to również o wiele prostsze przy pomocy odpowiednich osób. Za pomocą talentu, ciężkiej pracy oraz motywacji ze strony nauczycielek i przyjaciół, można osiągnąć cele postawione naprawdę wysoko. To było niesamowite 8 lat muzycznej przygody. Doprowadziły mnie one do miejsca, w którym jestem teraz. To właśnie dzięki paniom: Jadwidze Maćkowiak, Katarzynie Łukaszewicz, Adriannie Wtorkowskiej-Kubińskiej, Weronice Jarzyńskiej, Alicji Duszczyk, Dorocie Schraube; oraz panu Tadeuszowi Szeligowskiemu, żyję muzyką. Ten dzień oraz całe 8 lat w klasie muzycznej, zapamiętam na całe życie.
        Antoni Buliński 8c

Tak absolwent Dwójki, który od początku swej szkolnej wędrówki współtworzył Pro Sinfonikę wspomina ostatnie przedstawienie... Zaangażowanie, prawdziwa pasja, miłość do muzyki i tańca po raz kolejny zaowocowały niesamowitym widowiskiem, które nam, widzom, dostarczyło niezapomnianych wzruszeń. Ci najmłodsi i ci trochę starsi z zapartym tchem obserwowali zmieniające się obrazy, wsłuchiwali się w niełatwą przecież muzykę, podziwiali młodych tancerzy... Na naszych oczach działo się coś niesamowitego, niezapomnianego, wyjątkowego. Cieszymy się, że dzięki wspaniałym nauczycielom, wychowawcom, rodzicom i przede wszystkim młodym aktorom, mogliśmy po raz kolejny doświadczyć tych wrażeń. Wierzymy, że i tym razem jury konkursu podziela nasze emocje, a nasi wspaniali wykonawcy zostaną nagrodzeni... Trzymamy kciuki.

Gratulujemy i dziękujemy wszystkim młodym artystom z Koła Młodych Melomanów Klasa Muzyczna przy Szkole Podstawowej nr 2 im. Henryka Sienkiewicza w Murowanej Goślinie oraz realizatorom spektaklu słowno-muzycznego „Bardzo Straszny Dwór”:
Jadwiga Maćkowiak - scenariusz, reżyseria, akompaniament, przygotowanie pianistów, aktorów i solistów;
Katarzyna Łukaszewicz - choreografia układów, przygotowanie pianistów;
Adrianna Wtorkowska-Kubińska - Chór Dziecięcy Canzona;
Dorota Schraube - układ taneczny klasy VII;
Alicja Duszczyk - zespół wokalno-instrumentalny;
Weronika Jarzyńska, Joanna Teodorowicz – akompaniament;
Barbara Brońska, Katarzyna Hałas, Renata Och-Jankowiak, Katarzyna Przewoźnik, Joanna Runka, Anna Wituła - przygotowanie kostiumów;
Bartłomiej Stefański – scenografia;
Bartosz Maćkowiak - ścieżka dźwiękowa;
Broker Sound - oświetlenie i nagłośnienie.
Współpraca: Dorota Bałamut, Bożena Ceranek, Paulina Dutkowska, Ewa Duszyńska, Edyta Golankiewicz, Natalia Hutek, Kamila Jakubowska, Violetta Koźmińska, Joanna Mikołajewicz, Grażyna Mroczek, Katarzyna Wysocka, Magdalena Alwin-Głodek, rodzice uczniów klas muzycznych, MG Sport i prezes Paweł Kubiński.
Patronat - Dariusz Urbański, Burmistrz Miasta i Gminy Murowana Goślina

        Hanna Frelich Szkoła Podstawowa nr 2
im. Henryka Sienkiewicza w Murowanej Goślinie